PSC Machtens: “Eigenlijk willen we dat ze dezelfde kansen krijgen als alle andere Brusselaars.”

Beekkant. Onder de grond zorgt het metrostation voor veel va-et-vient. Ook bovengronds is de wijk op zijn zachtst gezegd druk bevolkt. Meer nog, met zijn 18.000 inwoners/km² is het een van de dichtstbevolkte wijken van Brussel. De woontorens aan de Machtenslaan alleen al tellen 650 bewoners.

Onderaan een van die torens zijn Rachid Mahdaoui en Adil Touille, medewerkers van D’Broej, bezig aan de inrichting van het lokaal van waaruit ze hun ambities willen concretiseren. Dat doen ze in samenwerking met de sociale huisvestingsmaatschappij Le Logement Molenbeekois in het kader van het Project Sociale Cohesie (PSC) Machtens. Het PSC-lokaal wordt een plek waar bewoners een antwoord kunnen vinden op hun noden: elkaar ontmoeten, hartelijk ontvangen worden door een luisterend oor, deelnemen aan activiteiten of er zelf opzetten.
Rachid en Adil trekken dit project voor D’Broej en worden bijgestaan door een groep vrijwilligers die nog wekelijks aangroeit. Ze ontplooien het wijkgericht werken van D’Broej nu ook in deze sociale woonwijk tussen Beekkant en Weststation.
 

De historiek
In het najaar van 2020 werd D'Broej gecontacteerd door Le Logement Molenbeekois om een trekkersrol op te nemen Project voor Sociale Cohesie Machtens (PSC Machtens). Wij hebben positief gereageerd op dit verzoek en zijn sinds januari 2021 actief in de PSC Machtens: een sociale woonwijk die zich uitstrekt van Beekkant tot het Weststation en die meer dan 2.000 mensen huisvest in bijna 750 appartementen. In 2021 was het door de coronamaatregelen moeilijk om veel ontmoetingen en activiteiten op te zetten en hebben we ons toegelegd op een sociale en gemeenschapsanalyse. Begin 2022 zetten we onze eerste activiteiten op voor de bewoners van de wijk.

Luisterend oor
Rachid luistert in de eerste plaats aandachtig naar wat de bewoners, ongeacht hun leeftijd, aangeven. Doordat Rachid vlakbij woont, kent hij de wijk al goed. Dat schept vertrouwen. Rachid: “Alle activiteiten die we tot nog toe opgezet hebben zitten meteen vol. We laten via What’s App weten wanneer en waar we afspreken en de bewoners komen er op af. Al jaren is er niets voorzien voor de bewoners. Hun noden kan je in vier categorieën onderverdelen: sporten, deelnemen aan culturele activiteiten, opleidingen en de toegang tot werk. Ook naar huiswerkbegeleiding is veel vraag.”

Van administratie over voetbal tot taallessen
“We betrekken uiteraard zo veel mogelijk bewoners in onze aanpak. Tijdens onze sociale permanentie krijgen we bijvoorbeeld veel vragen naar hulp bij administratie en de relatie met de school van hun kinderen. Voor de jongens organiseren we voetbalwedstrijden in de wijk én proberen we hen ook buiten hun wijk te laten sporten. We merken dat de jongeren amper de wijk verlaten. We gaan hen de mogelijkheid bieden om dat meer te doen.”

“Tijdens de vakanties waren de kinderstages in een mum van tijd volzet. Ook de occasionele activiteiten zoals een atelier met wetenschappelijke proeven of een schilderatelier werden erg gesmaakt. De meisjes uit de wijk geven aan dat ze graag een dag per week een activiteit onder meisjes zouden willen doen.”

“De digitale kloof is vooral bij ouderen gigantisch. En dus hebben we een project opgezet waarbij jongeren de oudere generatie leren omgaan met een smartphone en sociale media. Het intergenerationele is essentieel. En nadat de vrouwen uit de wijk een paar keer samen hadden gekookt, hoorden we dat er een grote behoefte is aan lessen Frans en Nederlands.”

Autonomie
De overgrote meerderheid van de bewoners heeft de Belgische nationaliteit, met roots in de Maghreb, Sub-Saharaans-Afrika en Oost-Europa. Senioren zijn goed voor 20% van de bevolking, kinderen en jongeren vormen samen 40% en nog eens 40% maakt deel uit van de zogenaamde “actieve bevolking”. 9% van de volwassenen heeft een inkomen uit arbeid, de overige 91% heeft ofwel geen inkomen, is met pensioen of heeft een uitkering. Verder valt een hoog aantal eenoudergezinnen op.
“Tussen nu en 2025 doen we er alles aan om mensen samen te brengen. Maar ook om de jongeren autonoom te leren worden, want zij groeien hier op, worden hier volwassen. Als het project afloopt, moeten ze zelf in staat zijn om activiteiten op te zetten. Dat doen we door onze kennis en expertise door te geven en zoveel mogelijk jongeren aan te zetten om vrijwilligerswerk te doen in de wijk.”

Al wonen er in de wijk ook best veel jongeren die daar nog niet aan toe zijn. Zij hebben ergens onderweg afgehaakt – thuis, op school, met de maatschappij. Geheel in de lijn van het werk van D’Broej, dragen we ertoe bij dat de jongeren terug aanhaken door hen te laten deelnemen aan sportactiviteiten zoals Engels boksen, uitwisseling, ondersteuning of time-outs uit hun dagelijks leven -  in de natuur, aan zee of in de bergen.

Al die praktijken hebben eerder al hun vruchten afgeworpen bij de deelnemers. Dus dat zal voor hen niet anders zijn.  Rachid: “Eigenlijk willen we dat ze dezelfde kansen krijgen als alle andere Brusselaars.”