20 JAAR FANFAKIDS!

Woensdagnamiddag op Centrum West. Een tiental Fanfakids verzamelt in het repetitielokaal. Vandaag komt een filmploeg hun repetitie filmen. Ze zijn nauwelijks onder de indruk. De Fanfakids lopen nu eenmaal wel vaker in de schijnwerpers. Ze vrolijken wijkfeesten op, treden op op festivals in binnen– en buitenland, musiceren op de Zinnekeparade. En dat al 20 jaar lang. Lang leve de Fanfakids!
 

Zinnekeparade

Het verhaal van de Fanfakids begint in 2000, op de allereerste Zinnekparade. Ook dit jaar stappen ze mee op met hun trommels en dat in Zinnode LOOPS, die helemaal draait rond ritme, percussie, dans en hiphop. Voor Fanfakid Daan (11) betekent de parade ook gezien worden: “Als je iemand bent die meestal op de achtergrond blijft of eerder rustig is, dan kan je je tijdens de parade tonen. Want in het gewone leven ziet niemand je staan, ze lopen je voorbij alsof je niets bent, ze botsen tegen jou. En in een parade ziet iedereen jou.” Ayko (9): “Ik kan me eigenlijk niet voorstellen hoe het is om mee te doen bij die parade, maar ik kijk er wel naar uit. We krijgen ook nieuwe kostuums. Ik zou graag hebben dat ze rood zijn met zwarte letters.” En voor Manu is de Zinnekeparade een beetje business as usual: “We gaan spelen. Zoals altijd.”


Unieke samenwerking met Met-X

De Fanfakids worden al twintig jaar lang begeleid door Bart Nagels, jeugdwerker bij Centrum West. En al even lang artistiek ondersteund door Met-X (indertijd De Krijtkring). Op de repetitie zwaait percussioniste Veronica Campos, de armen uit haar lijf en blijft ze de kinderen motvieren om nóg ‘ns datzelfde stukje van twee minuten te spelen, tot het goed klinkt.

Bart: “We kunnen niet zonder mekaar. Met-X heeft alle contacten voor optredens op festivals en hebben de artiesten in huis die ervoor zorgen dat het artistieke niveau van het repertoire hoog genoeg is om mee op te treden. Ook voor de kinderen is het belangrijk dat ze fier kunnen zijn op wat ze kunnen, ook al betekent dat veel repeteren na de schooluren. Maar als ze dan de leuke reacties zien van het publiek, beseffen ze wel waarom het zo veel repeteren is.”

“Chefs” Prince en Manu.
Ancien Prince (13) speelt nu zeven jaar bij de Fanfakids en Manu (14) vijf jaar. Zij zijn nu “chefs”. Manu: “We begeleiden de groep, we beslissen mee wie mag spelen of niet. We helpen Bart. Iedereen mag altijd meedoen, maar op echte belangrijke optredens spelen alleen dekinderen de een zeker niveau hebben. Of als je een bepaald liedje niet in de vingers hebt, blijf je dan even aan de kant.” 

Bart: “Manu en Prince waren als kind zeker niet de makkelijkste, zoals de meeste van de huidige generatie Fanfakids. Maar ondertussen beschouw ik hen wel als de meest verantwoordelijken van de groep. Bij Fanfakids leren álle kinderen de groep leiden als dirigent, van klein tot groot krijgt iedereen de kans om te dirigeren. Ook leren ze zelf ritmes aan kleine kinderen of nieuwe kinderen, of op school aan andere kinderen aan. Zo leren ze leiden, maar ook luisteren naar de andere als iemand anders vooraan staat. Communicatie is heel belangrijk bij ons, maar loopt nog steeds moeilijk ondanks de vele kanalen. Mondeling, Whatsapp, Messenger, Instagram, sms… Manu en Prince zijn daarin enorm gegroeid en communiceren ondertussen telkens het nodig is. Ze zijn ook verantwoordelijk voor het materiaal.

Kids worden tieners
Bart: “Tieners hebben nood aan meer uitdagingen, ook op muzikaal vlak. Ik heb hen meegenomen naar Rotterdam (Brassbandschool) en Grenoble (BatukaVI), waar ze leeftijdsgenoten hebben leren kennen die soortgelijke muziek maken. Daarvan hebben ze veel geleerd en ze zijn nu zelf een repertoire in mekaar aan het steken voor een nieuw project met enkele tieners. Manu en Prince zijn allebei de verantwoordelijken voor dit project, maar hebben toch nog een tijd mijn ondersteuning nodig, het zijn nog jonge tieners… En binnen enkele jaren groeien ze hopelijk door bij andere groepen van Met-X of daarbuiten, of niet. Ik verwacht niet dat ze allemaal muzikant worden, wel dat ze er veel ervaringen aan overhouden, verantwoordelijkheden leren opnemen en de wereld leren kennen. En vriendschappen voor het leven.” Die ambitie om professioneel muzikant te worden leeft ook niet echt bij de Fanfakids. Op de vraag welk beroep ze zichzelf zien doen later volgt "basketballer, voetballer, militair en industrieel ingenieur." Slechts eentje zegt beetje twijfelend "trommelaar". 

En natuurlijk: Bart
Dé begeleider van de Fanfakids is en blijft Bart Nagels. De Fanfakids omschrijven hem eensgezind als “lief en streng”. Bart lacht minzaam als hij dat hoort: “Dat is heel goed, dat ze allemaal hetzelfde zeggen. Dat betekent ook dat ik consequent ben.”

Bart: “Vanuit Centrum West beschouw ik me als de coach van de kinderen. Ik zorg mee voor de groepsdynamiek, het evenwicht tussen het artistieke en het sociale. Als we optredens hebben, zorg ik ervoor dat er genoeg kinderen zijn die mee kunnen spelen, wat zowat mijn grootste stress-momenten zijn. Organisatoren verwachten dat we er staan, met genoeg kinderen en op tijd. Maar het blijven kinderen, die al eens ziek kunnen vallen, of ruzie hebben, of iets anders te doen hebben… Verder onderhoud ik contacten met de ouders, en de scholen als dat nodig is. We halen de kinderen ook op aan school, laten ze eerst wat spelen in de zaal of in het park om wat stoom af te blazen vooraleer we beginnen repeteren. En natuurlijk houd ik me ook bezig met de organisatie van stages en internationale projecten. Dit jaar zijn dat projecten in Praag, Bologna en Hongarije. Misschien komt er ook een vervolg aan de samenwerking van vorig jaar met muzikanten uit Rotterdam of Grenoble.”

Fanfakids, what a feeling
Daan: “Ik vind het heel leuk, want als we in een tof liedje zitten en iedereen doet mee, dan krijg ik daar een lachje van in mijn buik. Want er is geen ruzie en iedereen doet wat hij doet.” Thomas (12): “Als ik speel, dan voel ik mij op mijn gemak.”

De ouders van Prince wandelen het repetitielokaal binnen om zijn jongere broer te brengen. De mama van Prince: “Ik ben heel trots op Prince. Als ik hem zie muziek maken, is het alsof ik god zie. We schreven hem in omdat we wilden dat hij Nederlands sprak in zijn vrije tijd, niet alleen op school. Toen hij na de eerste les percussie thuis kwam, was het meteen duidelijk dat het een juiste match was. We volgen hem overal waar hij speelt. De Fanfakids hebben Prince echt veranderd. In de eerste plaats zijn kennis van het Nederlands, maar hij kent nu veel plekken in België en daarbuiten. Hij heeft de koning en de koningin ontmoet! En hij is op tv geweest. Ik kon het bijna niet geloven, ik moest huilen van trots.”
 

Fanfakids live zien of booken? Check fanfakids.be.
Fanfakids is een samenwerking tussen Centrum West en Met-X.