D'Broej-er van de week: Martine

Martine is de administratieve spil van D'Broej. Ze neuriet mee met Harry Nilsson, flaneert graag langs de Gentse steenweg op zoek naar een kleurrijk sjaaltje. Maar vooral: ze zet zich in alle stilte en achter de schermen in voor de jongeren van D'Broej. Net als haar grote heldinnen elders in de wereld...

Naam : Martine
Leeftijd: 56 jaar
Functie:  administratief medewerker
Jeugdhuis : Hoofdzetel van D’Broej
Gemeente:  Zele en Molenbeek
Lied van het moment: Everybody's Talkin' van Harry Nilsson

Reden waarom je bij D’Broej komt
Ik kom uit het onderwijs en zocht naar een andere job. Eerst vreesde ik dat ik geen werk zou vinden, wegens mijn leeftijd. Ik was toen 49 jaar oud.  De vacature van D’Broej sprak me aan, omdat het iets was waarvan ik wist dat ik het aankon. Zo heb ik het geluk gehad om hier terecht te komen. Het feit dat het een vereniging was die met kwetsbare jongeren werkt, had mij toen wel gestimuleerd om te solliciteren. Ik heb ook altijd graag met jongeren gewerkt en ik wil nog altijd iets bijdragen. Om die reden vind ik mijn werk ook zinvol. Nu heb ik geen rechtstreeks contact met de jongeren, maar als ik de administratie van de organisatie goed kan laten draaien, dan hebben mijn collega’s wel hun handen vrij om met de jongeren te werken. Het is voor mij belangrijk dat er veel aandacht naar de jongeren gaat en dat ze veel mogelijkheden krijgen.

Leukste herinnering
Alle feestelijke momenten waar alle collega’s aanwezig zijn. Dat vind ik de leukste momenten.

Foute clichés
“Molenbeek is gevaarlijk” vind ik een dwaas cliché. Overal in Brussel zijn er plekken waar het ’s avonds minder veilig is. Zo is er in Molenbeek wel een plek waar dat je ’s avonds beter voorzichtig bent, maar dat geldt ook voor Anderlecht, Schaarbeek enzovoort. Ik wil absoluut tegenspreken dat Molenbeek op zich een gevaarlijke gemeente is. Het is niet omdat mensen die ergens vandaan komen, iets misdoen, dat je die plek meteen zo moet bestempelen.

Place to be
De markt op donderdag vind ik heel leuk. De Gentse Steenweg is ook altijd heel druk. Er is daar veel kleur en alles is daar heel goedkoop. Voor een sjaaltjesliefhebber zoals ik, is dat echt wel the place to be.

Ik ga graag eten bij…
Bij Karim in Palais de Balkis. Het ligt ergens aan de Zwarte Vijvers.  Het is een klein biorestaurant.

Mijn held
De vrouwen in derdewereldlanden die ik op televisie bezig zie, zijn voor mij heldinnen. Ze gaan water halen met bakken, handelen om te kunnen overleven en om zich in moeilijk omstandigheden recht te houden. Dat vind ik fantastisch. Wij zij hier te veel verwend om op die manier nog te kunnen leven. Het is ondenkbaar dat ik water moet gaan halen. Ik zie vrouwen die elke dag opnieuw, met het beetje dat hun land opbrengt bakken en koken voor hun gezin. Die vrouwen worden nooit iets gevraagd of in de bloemetjes gezet. Het zijn mensen die stilletjes doen wat er moet gedaan worden opdat de anderen vooruit zouden kunnen gaan. Dat zijn heldinnen.